امام علی علیه السّلام فرمودند:
ثم انزل عليه (انزل علي نبيه محمد) الکتاب نوراً لا تطفاً مصابيحه و سراجاً لا يخبوا توقُّدُهُ و بحراً ليدرک قعرُهُ و منهاجاً لا يُضل نهجه و شعاعاً لايظلم ضَوؤُهُ و فرقاناً لا يخمه برهانه و تبياناً لا تهدم ارکانه.

سپس خداوند قرآن را بر پيامبر - صلّي الله عليه و آله - نازل فرمود، قرآن نوري است که خاموشي ندارد، چراغي است که درخشندگي آن زوال نپذيرد، دريايي است که ژرفاي آن درک نشود، راهي است که روندة آن گمراه نگردد، شعله اي است که نور آن تاريک نشود، جدا کنندة حق و باطلي است که درخشش برهانش خاموش نگردد، بنايي است که ستون هاي آن خراب نشود.
نهج البلاغه، خطبه 198